Puszcza Białowieska jest kompleksem leśnym położonym po obydwu stronach granicy Polski i Białorusi na obszarze 150 tysięcy hektarów. Polska, zachodnia część puszczy zajmuje 62,5 tysięcy hektarów; część wschodnia, znajdująca się na Białorusi, zajmuje 87,5 tysięcy hektarów i tworzy Park Narodowy „Bieławieżskaja Puszcza".

Najlepiej zachowany fragment Puszczy Białowieskiej jest chroniony przez Białowieski Park Narodowy - ostatni na niżu Europy las naturalny o charakterze pierwotnym, jaki przed wiekami rozciągał się w strefie lasów liściastych i mieszanych. Białowieski Park Narodowy jest jedynym polskim obiektem przyrodniczym, wpisanym przez UNESCO na listę Światowego Dziedzictwa.

Przez wieki lasy te były ostoją dzikiej przyrody. To właśnie tu znalazły swą ostoję żubry – największe ssaki Europy. Dziś żyje tu największe stado tych zwierząt – ponad 450 sztuk. Przyroda w tak nieskażonej formie zachowała się tu po części dlatego, że tereny te były prywatnymi terenami łowieckimi królów Polski, a w XIX wieku były to miejsca polowań carów.

W Białowieskim Parku Narodowym można uprawiać różne formy turystyki. Istnieją szlaki turystyczne, po których można poruszać się pieszo, rowerem, konno, a zimą na nartach.
Miłośnikom wędrówek po dzikich ostępach puszczy szczególnie warte polecenia są: uroczysko zwane Miejscem Mocy, Rezerwat Ścisły Puszczy Białowieskiej, ścieżka przyrodnicza Żebra Żubra.

W samej Białowieży warto zwiedzić Rezerwat Pokazowy Żubrów, Park Pałacowy, a w nim Muzeum Przyrodniczo-Leśne – z tarasu jego wieży widokowej roztacza się piękny widok panoramy Polany Białowieskiej, Białowieży i Obszaru Ochrony Ścisłej.

Referat Polityki Gospodarczej

Urzędu Miasta Hajnówka

fot. Emilia Rynkowska