Dr Artur Michałowski jest hajnowianinem, aktualnie pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Białymstoku (wcześniej pracował na jednej z uczelni wrocławskich, a także na wydziale zamiejscowym PB w Hajnówce – zarządzanie środowiskiem), specjalizuje się w ekonomii rozwoju i środowiska. Temat wygłoszonego u nas wykładu jest, więc ściśle związany z dziedziną jego pracy.

Wykład miał charakter stricte naukowy – gruntowny, szczegółowy, precyzyjny. Zawierał ścisłe definicje elementów składowych wykładu (np. rozwój regionu) różnorodne kryteria badań – w uproszczeniu i od najbliższych poszczególnych ludzi do najszerszego oglądu w skali globalnej, z uwzględnieniem warunków przyrodniczych (głównie świata zwierzęcego) i społecznych.

Z rozważań wykładowcy wynika, że temat leży w kręgu zainteresowań wielu dyscyplin szczegółowych (interdyscyplinarność), że ma charakter wieloaspektowy i wykracza daleko poza upraszczające zagadnienia: człowiek – a środowisko. Uświadamia, że problemu nie da się rozwiązać prostymi posunięciami gospodarczymi czy aktami prawnymi, ma on bowiem charakter trwały i rozwojowy. Rozwój zaś współczesnego świata wymaga dążeń do zrównoważenia różnorodnych jego skladowych (np. przyroda, gospodarka, problemy społeczne) i starań o zachowanie tej równowagi. Czynnikiem sprzyjającym zachowaniu tego pożądanego stanu jest wiedza i nie tylko w aspekcie wąskich prac naukowych, ale także szeroko popularyzowana.

Tak, więc dzisiejsza teoria zrównoważonego rozwoju to styk makrosystemów: społeczeństwo – gospodarka – środowisko, w ramach których i między którymi trwa nieustanny wyścig o innowacyjność, przepływ informacji (wiedzy właśnie), sprawne zastosowanie praktyczne, rozwiązań teoretycznych. Na końcu tego łańcuszka powiązań pozostaje czynnik etyczno-moralny, który zobowiązuje do koniecznego w tej pracy i działaniach uwzględnienia odpowiedzialności za efekt finalny – nie tylko zysk, ale też skutek społeczny.

Przedstawiony szkic streszczeniowy (ze zrozumiałych względów upraszczający) pozwala zauważyć, że omawiany problem należy do zagadnień tych ogólnych i teoretycznych, co i fundamentalnych dla naszego i przyszłych pokoleń.

Po tak dużej dawce trudnej materii teoretycznej – dla zrównoważonego rozwoju – słuchacze z przyjemnością obejrzeli i wysłuchali (a nawet nieco współuczestniczyli) występu wokalnego grupy z Lewkowa „Cegiełki” (tegorocznych laureatów przeglądu w Bydgoszczy). Nasi goście to zespół z 35 letnim stażem, aktualnie 22 osobowy (u nas tylko 12 osób), kierowany przez Białorusina Mikołaja MIAZHENNY. W repertuarze ma utwory ludowe polskie i białoruskie. Śpiewa z dużym temperamentem i wprawą. Kierownik akompaniuje na akordeonie, a niektóre panie na różnych oryginalnych instrumentach (np. maglownicy). Na dużą uwagę zasługują piękne stroje.

Bawiliśmy się świetnie.

autor: Antonina SKORUK

fot.: Zbigniew Angielczyk