Jeżeli  to  możliwe,  przed  spotkaniem  z  dzieckiem,  poproś  na  osobności  rodzica,  żeby  spokojnym  głosem powiedział  dziecku,  że  (1)  niedługo  przyjedzie  dziwnie  ubrany/a  Pan/Pani,  żeby  sprawdzić  czy  dziecko  jest zdrowe; (2) rodzic będzie/nie będzie przy tym obecny; (3) mama/tata będzie cały czas w kontakcie z Panem/Panią i będzie wiedzieć co się będzie działo. Poproś też, żeby rodzic dopilnował, żeby dziecko wzięło swojego
ulubionego pluszaka, lalkę lub kocyk do przytulenia. Następnie:
Wytłumacz:
‣ Kim jesteś i dlaczego masz na sobie kombinezon, np.:
Cześć,  jestem  (podaj  swoje  imię).  Przyjechałam/em  tu,  żeby  sprawdzić  czy  jesteś  zdrowy.  Zobacz,  mam termometr. Musiałam/em włożyć na siebie ten śmieszny kostium i wyglądam trochę jak kosmita, astronauta/
robot/dinozaur/, a może przypominam Tobie jakąś postać z bajki, którą lubisz? Podoba Ci się? Można przy tym odwrócić uwagę dziecka skupiając się na śmianiu się z różnych części kombinezonu.
‣ Dokąd pojedziecie oraz czy mama/tata będzie z dzieckiem, np.:
Żeby  Cię  zbadać  musimy  pojechać  do  lekarza,  który  jest  w  szpitalu.  Mama/tata  pojedzie  z  Tobą/nie  może teraz pojechać z Tobą i przyjedzie do Ciebie później. Teraz weź swojego ulubionego misia, lalkę lub kocyk, do
którego będziesz mógł się przytulić tak, jak do mamy lub taty. W szpitalu będzie dużo ludzi, ale poproszę, żeby ktoś cały czas był przy Tobie, gdybyś czegoś potrzebował/a.
‣ Jeżeli widzisz, że dziecko jest zdenerwowane lub się boi zapewnij je, że to normalne i pozwól mu opisać, jak się czuje, np.:
Większość dzieci w takiej sytuacji boi się lub złości. Widzę, że Ty też chyba jesteś bardzo zdenerwowany/a i pewnie się boisz. Czy mam rację?
‣ Zapewnij, że dziecko może pytać o wszystko, np.:
Możesz mnie zapytać o wszystko. Czy chcesz teraz o coś zapytać?

Jak mówić  
• Mów spokojnie.

• Podawaj tylko informacje zgodne z prawdą i dochowaj obietnicy. Nie mów dziecku niczego, co może sprawić, że poczuje się okłamane, bo nie podda się łatwo już żadnemu badaniu.

• Nie ciągnij, nie pchaj, nie szantażuj i w miarę możliwości postaraj się nie zmuszać do niczego.

• Nie krytykuj dziecka za negatywne zachowania związane z jego agresją, złością,  czy  płaczem.  Postaraj  się  nie  irytować  z  ich  powodu.  Dziecko okazuje w ten sposób swoje emocje, może w ten sposób protestować wobec  działań  na  które  się  nie  zgadza.  Rozumiejąc  ich  przyczynę zignoruj je i zamiast tego staraj się nazywać emocje dziecka

• Chwal  dziecko  za  pozytywne  zachowania.  Ignorowanie  i  nagradzanie zawsze stosuj w parze – samo ignorowanie nie zadziała.

• Dotyk  (np.  podanie  ręki)  działa  uspokajająco,  ale  należy  być  przy  tym spokojnym i ostrożnym, bo nie każdemu dziecku będzie on odpowiadał.

W razie pytań rosimy o kontakt z „SEAS Polska”: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Jak pozyskać współpracę dziecka?
Daj dziecku aktywną rolę (np. niech coś potrzyma w karetce).
Odwróć uwagę dziecka, przekieruj ją na coś innego (np. zwróć uwagę na coś za oknem).
Jeżeli widzisz, że dziecko się uspokaja, pochwal jego wysiłki, np. Super lub Przybij piątkę.

STOWARZYSZENIE POLSKI ODDZIAŁ TOWARZYSTWA BADAŃ NAD EMOCJAMI I PRZYWIĄZANIEM „SEAS POLSKA”

PLIK DO POBRANIA:

Ulotka

Opracowanie: „SEAS Polska”; Wydział Psychologii, Uniwersytet Warszawski;Wydział Psychologii, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy