W 2019 roku przypada 40-lecie wpisania Białowieskiego Parku Narodowego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Białowieski Park Narodowy jest jednym z najstarszych parków narodowych w Polsce. Jego początki sięgają roku 1921. Wówczas podjęto decyzję o ochronie w formie rezerwatów najbardziej naturalnych fragmentów Puszczy Białowieskiej. Dwa z nich stały się zalążkiem dzisiejszego Parku. W 1932 roku obszarowi o najcenniejszych walorach przyrodniczych, położonemu w widłach rzek: Hwoźnej i Narewki, nadano nazwę Park Narodowy w Białowieży. Po wojnie, w 1947 r., reaktywowano go pod nazwą Białowieski Park Narodowy.

W 1979 r. UNESCO uznało Białowieski Park Narodowy za obiekt Światowego Dziedzictwa, wpisując go na listę jako pierwsze przyrodnicze miejsce z Europy, a piąte w świecie. Od 2014 roku wpis obejmuje całą Puszczę Białowieską pod nazwą Białowieża Forest. Do dzisiaj jest na tej liście jedynym polskim obiektem przyrodniczym. Jest też jednym z sześciu transgranicznych, przyrodniczych obiektów Dziedzictwa Ludzkości w Europie. Białowieski Park Narodowy z Parkiem Narodowym „Bieławieżskaja Puszcza” oraz Nadleśnictwami: Białowieża, Browsk i Hajnówka tworzy jeden z dwóch transgranicznych obiektów leśnych w Europie. 

Wyjątkowość tego miejsca polega na unikatowości lasu. Ochronie podlegają najlepiej zachowane fragmenty Puszczy Białowieskiej. Jest to ostatni na niżu Europy las naturalny o charakterze pierwotnym, jaki przed wiekami rozciągał się w strefie lasów liściastych i mieszanych. 

źródło: https://bpn.com.pl