Zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłki podlegają waloryzacji z dniem 1 czerwca każdego roku, której dokonuje się na podstawie poziomu cen towarów i usług konsumpcyjnych za rok poprzedni ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Od kilku lat wysokość świadczeń pozostawała bez zmian.

Wysokość zasiłku dla bezrobotnych zleży od stażu pracy. W przypadku osoby, która pracowała mniej niż 5 lat, świadczenie będzie wynosiło 80 % zasiłku podstawowego. Z kolei osoba, która przepracowała od 5 do 20 lat, zasiłek podstawowy będzie wynosił 100 %. Natomiast w przypadku przepracowania co najmniej 20 lat, zasiłek będzie podwyższony do 120 %.

Od 1 czerwca 2018 roku do 31 maja 2019 roku zasiłki dla bezrobotnych kształtują się w następujących wysokościach:

Polecamy: RODO dla kadrowych i HR. Wzory dokumentów z objaśnieniami

Kto ma prawo do zasiłku

Podstawowym i najważniejszym warunkiem otrzymania zasiłku z urzędu pracy jest legitymowanie się rocznym stażem pracy. Ponadto należy wykazać, że przepracowano co najmniej 365 dni w ciągu 18 miesięcy poprzedzających rejestrację w urzędzie pracy i otrzymywano wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy. Konieczne jest, aby warunki te zaistniały łącznie. Od 1 stycznia 2018 r, minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 2100 zł brutto.

Osoba bezrobotna ma obowiązek udokumentować okres zatrudnienia. W razie gdy bezrobotny nie jest w stanie udokumentować okresu zatrudnienia z przyczyn od niej niezależnych (np. nie posiada świadectwa pracy), nie może ponosić negatywnych konsekwencji w postaci pozbawienia prawa do zasiłku (Wyrok Sądu Administracyjnego siedziba w Bydgoszczy z dnia 16 lipca 2013 r. II SA/Bd 258/13).

źródło: www.infor.pl